کد مطلب:124695 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:275
دامن رسول الله
دوران كودكی بهترین دوران شكل گیری و تربیت پذیری انسان است. مربی های این دوران نقش اصلی را در ساختار روحی و تربتی كودكان ایفا می نمایند. آشكار است كه هر اندازه مربی با اصول تربیتی آگاه و در رفتار پای بند به ارزش های الهی و انسانی باشد؛ تأثیرگذاری آن در كودك فزون تر خواهد بود.
اگر مربی فردی فرزانه و بی مانندی چون رسول الله صلی الله علیه و آله باشد. و كودك در دامن فرد این گونه كه از هركس به معیارهای تربیتی آگاه تر و در رفتار نیز از همگان متعهدتر می باشد قرار گیرد؛ آشكار است كه تربیت یافته این دامن به چه برتری هایی خواهد رسید. در تربیت امام مجتبی علیه السلام بیشترین نقش از آن سه نفر یعنی رسول الله صلی الله علیه و آله و علی و فاطمه علیهاالسلام می باشد. فرزندان زهرا در دامن این سه مهتر رشد یافته اند. در بین انسانها فردی پر مهرتر از رسول الله صلی الله علیه و آله پدیدار نشده است. وی مظهر شفقت و مهربانی و انس و الفت با افراد معاشر می باشد. رسول الله صلی الله علیه و آله تجلی مهربانی خدای سبحان است. این روی كرد گرچه نسبت به همه افراد جامعه است، لیكن در برخی عرصه ها بیشتر زمینه ظهور دارد. با افراد خانواده و با همسران و فرزندان خویش انس بیشتر و به تناسب و برتری های آنان عطوفت فزون تر را خواهان است.
[ صفحه 34]
تداوم نسل رسول الله صلی الله علیه و آله از جانب تنها دخترش «فاطمه» می باشد. از جانب دیگر زهرا و فرزندانش شایستگی هایی دارند كه در هیچ انسان والایی شكل نگرفته است. این دو ویژگی سبب می گردد، كه رسول الله صلی الله علیه و آله عنایت برتری به فرزندان فاطمه داشته باشد. شواهد روایی به صورت شفاف گواهی می دهند كه رسول الله صلی الله علیه و آله بیشترین انس را با فاطمه و فرزندان وی حسن و حسین داشته است. حضرت هر روز و شب فاطمه رابه حضور می پذیرفت و در خانه فاطمه حاضر می شد و با وی انس می گرفت: كان النبی صلی الله علیه و آله لا ینام لیلة حتی یضع وجهه الكریم بین ثدیی فاطمه. [1] رسول الله صلی الله علیه و آله آن مقدار با فرزندان فاطمه مأنوس بود، كه فرزندان فاطمه به ویژه حسن و حسین با رسول الله صلی الله علیه و آله همانند همبازی خویش انس داشتند. رسول الله صلی الله علیه و آله غذا در دهان آنان می نهاد، با آنان در خانه و كوچه و خیابان مأنوس و معاشر بود. [2] زبان خویش را در كام آنان می نهاد. [3] .
رسول الله صلی الله علیه و آله آن مقدار با حسن و حسین مأنوس بود كه همانند كودكان همسان آنان با آنان رفتار می كرد. آنان بر دوش حضرت سوار می شدند از سر و كول حضرت بالا می رفتند. به آنان می فرمود خوب سواركارانی هستید! خوب مركبی دارید! هنگام ركوع از لابه لای پاهای حضرت رفت و آمد می نمودند، هنگام سجده بر دوش وی قرار می گرفتند. و سجده طولانی می نمود تا آنان بر زمین قرار گیرند. گاهی اتفاق می افتاد در هنگام سخنرانی، حضرت سخن را متوقف، از بالای منبر فرود می آمد، كودكان را نوازش می نمود. [4] این گونه
[ صفحه 35]
حضرت هر روز و شب پرچم های معرفت و دانش را بر آنان بر می افراشت و این گونه آنان را در آغوش خویش می نهاد! رسول الله صلی الله علیه و آله این گونه از گل های بوستان محمدی كه هدیه های الهی بودند مراقبت می نمود. تا زمینه را برای سرآمد شدن فرزندان فاطمه فراهم آورد.
اگر مربی فردی فرزانه و بی مانندی چون رسول الله صلی الله علیه و آله باشد. و كودك در دامن فرد این گونه كه از هركس به معیارهای تربیتی آگاه تر و در رفتار نیز از همگان متعهدتر می باشد قرار گیرد؛ آشكار است كه تربیت یافته این دامن به چه برتری هایی خواهد رسید. در تربیت امام مجتبی علیه السلام بیشترین نقش از آن سه نفر یعنی رسول الله صلی الله علیه و آله و علی و فاطمه علیهاالسلام می باشد. فرزندان زهرا در دامن این سه مهتر رشد یافته اند. در بین انسانها فردی پر مهرتر از رسول الله صلی الله علیه و آله پدیدار نشده است. وی مظهر شفقت و مهربانی و انس و الفت با افراد معاشر می باشد. رسول الله صلی الله علیه و آله تجلی مهربانی خدای سبحان است. این روی كرد گرچه نسبت به همه افراد جامعه است، لیكن در برخی عرصه ها بیشتر زمینه ظهور دارد. با افراد خانواده و با همسران و فرزندان خویش انس بیشتر و به تناسب و برتری های آنان عطوفت فزون تر را خواهان است.
[ صفحه 34]
تداوم نسل رسول الله صلی الله علیه و آله از جانب تنها دخترش «فاطمه» می باشد. از جانب دیگر زهرا و فرزندانش شایستگی هایی دارند كه در هیچ انسان والایی شكل نگرفته است. این دو ویژگی سبب می گردد، كه رسول الله صلی الله علیه و آله عنایت برتری به فرزندان فاطمه داشته باشد. شواهد روایی به صورت شفاف گواهی می دهند كه رسول الله صلی الله علیه و آله بیشترین انس را با فاطمه و فرزندان وی حسن و حسین داشته است. حضرت هر روز و شب فاطمه رابه حضور می پذیرفت و در خانه فاطمه حاضر می شد و با وی انس می گرفت: كان النبی صلی الله علیه و آله لا ینام لیلة حتی یضع وجهه الكریم بین ثدیی فاطمه. [1] رسول الله صلی الله علیه و آله آن مقدار با فرزندان فاطمه مأنوس بود، كه فرزندان فاطمه به ویژه حسن و حسین با رسول الله صلی الله علیه و آله همانند همبازی خویش انس داشتند. رسول الله صلی الله علیه و آله غذا در دهان آنان می نهاد، با آنان در خانه و كوچه و خیابان مأنوس و معاشر بود. [2] زبان خویش را در كام آنان می نهاد. [3] .
رسول الله صلی الله علیه و آله آن مقدار با حسن و حسین مأنوس بود كه همانند كودكان همسان آنان با آنان رفتار می كرد. آنان بر دوش حضرت سوار می شدند از سر و كول حضرت بالا می رفتند. به آنان می فرمود خوب سواركارانی هستید! خوب مركبی دارید! هنگام ركوع از لابه لای پاهای حضرت رفت و آمد می نمودند، هنگام سجده بر دوش وی قرار می گرفتند. و سجده طولانی می نمود تا آنان بر زمین قرار گیرند. گاهی اتفاق می افتاد در هنگام سخنرانی، حضرت سخن را متوقف، از بالای منبر فرود می آمد، كودكان را نوازش می نمود. [4] این گونه
[ صفحه 35]
حضرت هر روز و شب پرچم های معرفت و دانش را بر آنان بر می افراشت و این گونه آنان را در آغوش خویش می نهاد! رسول الله صلی الله علیه و آله این گونه از گل های بوستان محمدی كه هدیه های الهی بودند مراقبت می نمود. تا زمینه را برای سرآمد شدن فرزندان فاطمه فراهم آورد.
[1] بحار، ج 43، ص 78.
[2] بحار، ج 43، ص 306.
[3] تاريخ الخلفاء، ص 225.
[4] بحار، ج 43، ص 285، تاريخ الخلفاء، ص 225، طبقات نقل از مجله تراثنا 1 - 4، ص 133، ج 2.